Մահը միշտ արդարացված է...
սևանում է այն ինչը ճերմակ էր ծնվել
արարվել...
դաշնամուրը քո խաբել է մեզ
հասցրել խլության...
ակնթարթի...
սև ստեղնաշար ամբողջությամբ...
հնչյուն ձայնատ
հինգ տողի մեջ նենգ սավառնող
մի ձայնալար,
որ միշտ ցած է սահում պետք տողերից...
կարմիր ներկվող անցումներից...
մարդը ուրվագիծ է ունայն
կավճի անվարժ շարժում...
անէացում...
աչքի համար ժամն ուշ է դառնում...
ճեղված մաշկից ներս
մահը միշտ արդարացված է...
անզգույշ անցորդի ճակատագիր...
ճեղկված մաշկը քեզ վազանցող մի ակնթարթ,
թանձր արյուն նուրբ սողացող...
ակնթարթի փեղքից առաջ միշտ մեկը կա
անտես օդում ժպիտ խամրող
անորսալի
օդից ծնվող ծանր մշուշ
որ հղկում է ձյունն առօրյա
ականջիս տակ նոկտյուրն խաղում
սեթևեթում...
սև ստեղնաշար ամբողջությամբ...
Nocturne
De dood is altijd gerechtvaardigd
hij maakt zwart wat wit is geboren
geschapen
je piano heeft ons bedrogen
geslagen met doofheid
een ogenblik lang
het hele zwarte klavier
klinkend in verbleekte klanken
in vijf regels ontstemd klapwiekend
één stemband
altijd afglijdend van noodzakelijke regels
van roodkleurende oversteekplaatsen
de mens is een leeg contour
een onbeholpen krijtstreek
een verdwijning
voor onze ogen wordt het steeds later
binnenin een gebarsten huid
is de dood altijd gerechtvaardigd
lot van een onvoorzichtige oversteker
de gebarsten huid haalt je een tel in
dik bloed glijdt subtiel voort
voor de deur van het ogenblik
staat altijd wel iemand te wachten
in de onzichtbare lucht een vervagende grijns
onvangbaar
uit lucht geboren zware mist
strijkt de dagelijkse sneeuw glad
in mijn oor speelt de nocturne
trillers
over het hele zwarte klavier
Nocturne
Death is always justified
it blackens all that's once born white
or was created so
your piano has cheated us
deafened
for a moment
a keyboard, black as a whole
resounding in faded tones
in five lines falsely flapping
one vocal cord
in ever descending flight from necessary lines
from reddening crosswalks
man is just a hollow outline
an unskilful stroke of chalk
a disappearing
to the eye it's growing late
inside a bursted skin
death is always justified
imprudent street crosser's fate
the bursted skin overtakes you in a second
thick blood subtly crawls along
there's always someone standing
in front of moment's door
in invisible air a fading smile
impossible to catch
from air arising heavy fog
that smoothens everyday snow
in my ear the nocturne plays
its trills
the keyboard, black as a whole...
Wahe Arsen, geboren 1978 te Yerevan, Armenië. Taalkundige, dichter, literair vertaler, universitair docent Engelstalige literatuur, lid van de Vereniging van Schrijvers van Armenië sinds 2004. Heeft meerdere prijzen gewonnen met zijn gedichten, zowel in Armenië, als in andere landen, o.a. de Jambe Poezie Prijs 2010, in Nederland. Heeft twee dichtbundels op zijn naam staan, waarvan een in het Nederlands is vertaald (De terugkeer van de groene goden, uitg. de Brouwerij).
Vertalingen: Anna Maria Martirosjan-Mattaar
