Merlijn Olnon signaleert wekelijks een bijzonder nieuw boek.

Aan de hand van Einstein, Hawking, Deleuze en vele anderen leidt David Wittenberg ons via The Time Machine, Star Trek, The Twilight Zone en Back to the Future door het narratieve laboratorium dat 'tijdreisfictie' is, om te concluderen dat er geen vertellende omgeving is waarbinnen schrijvers, publiek, en film- en literatuurwetenschappers zich zo direct en gelijktijdig verhouden tot zowel de theorie als de praktijk van temporaliteit, identiteit en geschiedenis.