I
licht en beweging en geluid
het voorwaardenpakket
plotselinge spiersamentrekking
De samenhang tussen de brokstukken
voelen, horen, zien.
tonische nekreflex
alles is nieuw
een korrel zand een kleine steen
een duim nog net een vinger
weinig wijst nog op een naam
alsof alles een kwestie van benoemen
maar onuitgesproken is
zinnig als het schreeuwen naar een vliegtuig
(hoe komt het van de grond)
een eerste indruk verzin je achteraf
je eerste woord
gehoord van een ander
je bent niet meer dan een schaalmodel
eindeloos pas je puzzelstukken
ze hebben nog geen vaste vorm
je plukt het pluisje van mijn schouder
je bestaat uit de flarden
van wat anderen van je maken
tot je valt, zo mooi,
zo samen met de rest
ik wens je een zachte landing
II
het vuiltje in mijn oog is een vliegtuig
ik stop het in mijn open mond
kauw erop
een witte streep
een zwarte stip
een splinter in het blauw
Het lukte mij laatst met mijn ogen dicht
de turbulentie weg te denken
een stuk van de zon ter grootte van een postegel
geeft net zo veel licht als anderhalf miljoen kaarsen
er is geen boven of beneden
hoogstens zit je ertussenin
het tuig dat wij spotten is hetzelfde
is vliegen hetzelfde met vleugels van was?
de droom van een brandende zeppelin
een drone in je bloedbaan op zoek naar de cel
de bruine brokjes
de zwarte aders in het groen
het iriskleurige ruim
alsof hier een peuter een blokkendoos
de vloer verschuift
de vlucht wordt val
de boerderij past nu niet langer
tussen duim en wijsvinger
het verdwijnt na een minuut of tien
III
de kans dat het misgaat is net zo klein
als de afstand tussen twee poolkappen
onopgemerkt neemt de resttijd af
je valt en haalt je hand open
een splinter onder je nagelriem
reist sindsdien met je mee
je wilde je aanpassen, wilde je dat?
je voelde je misplaatst
als modder op een teddybeer
laat mij het anders proberen
je sluit compromissen
met een andere wereld
tot je er deel van uitmaakt
laat het hem zelf maar doen
je valt maar veinst opzet
zogenaamd nonchalant
zet je de landing in
een chemtrail is een hoax uit China
leg je je neer bij de rest
wacht je als een appel
op iemand die je oppakt
