Willem Sjoerd van Vliet bestelt een loodgieter en krijgt een exorcist.
Een damp vormt zich boven de afvoer van de gootsteen. Zojuist heeft een loodgieter, gevonden na een rondje googlen, een ‘goedje’ in de afvoerpijp gegooid. Het is in de namiddag en ik ben zijn laatste adresje voor vandaag. Zijn scooter staat voor de deur. Zijn bodywarmer ligt over een keukenstoel. Nu pas zie ik dat hij niets bij zich heeft, op een fles gootsteenontstopper na. We zitten op onze hurken voor het gootsteenkastje. We kijken gespannen naar de mistvorming boven de afvoer, alsof er iets dramatisch zal verschijnen.
'Dit spul hier', zegt hij, 'is alleen voor industrieel gebruik'. Op het label staat Destroys Everything. Hij begint op te sommen wat er volgens hem onder 'everything' valt: 'Botten, zeepresten, vet....' Hij valt stil. Zwarte stroop stroomt uit de afvoerbuis en verzamelt zich op de houten vloer. Er ontstaat een brandvlek.
'Dit is goed. Ja, goed, want er is een overschot aan zwart'. Ik weet niet zeker of hij het tegen mij zegt of tegen zichzelf. 'Het betekent dat het kwaad bereikt is. Nu wordt het weggevreten.' Deze man praat niet in typisch loodgietersjargon. Meer en meer komt hij op me over als een soort afvoer-exorcist, alsof de gemoedstoestand van mijn huis in onbalans is geraakt en hij de overtollige zwarte gal moet verwijderen.
Bij zijn vertrek krijg ik de opdracht de verstopping een nacht lang met rust te laten. En ik denk: een entiteit moet ook slapen.
Die avond, terwijl er een sjamanistisch ritueel in mijn afvoerbuis plaatsvindt, pak ik de roman Alles in het klein van Eriek Verpale van mijn nachtkastje. Op bladzijde 176 lees ik deze brief:
"Beminde Vriend, merde! merde! en nog eens merde! Ja, jij en Tippetotje zullen er weer kunnen mee lachen, maar ik niet. Niet alleen zit ik in de stront, maar het zal mij allemaal weer handenvol geld kosten. Kom ik gisteren thuis van kantoor en ga ik op mijn gemak mijn hoop maken. Spoel ik door, maar wat blijkt? Het hele zaakje zit verstopt. Dit is nu al de tweede keer dit jaar. De eerste keer heb ik geloof ik in februari de ontstoppingsdienst laten komen. Zoveel duizenden franken. En nu zit de boel alweer potdicht En ik vrees het ergste: dat een van de ondergrondse leidingen is ingestort. Of er steekt een klein dood kindjen in. Waarom plagen de aardgeesten mij zo? Wat heb ik ze misdaan? "
De volgende ochtend controleer ik met de plantengieter of de verstopping verholpen is. Zorgvuldig vul ik het pijpje met water. Dit is zo'n moment waarop de kleine dingen groot lijken en de grote dingen verdampen. Water stroomt langs de pijp omlaag en komt op de zwarte vlek van gisteren terecht. Ik begin aan mezelf te twijfelen. Heb ik dit verdiend? Is het besmettelijk? Is het een vloek? Op de keukentafel zie ik ze staan. Eriek Verpale en mijn huisgeest. Ze dansen en lachen en hebben schijt aan mij.
Ik bel de loodgieter weer.
'Het is mis. Je moet direct komen'.
'Ik kan niet toveren'.
