Esther van der Meer won met haar knappe verhaal Ramadanjammerdan de NPO Schrijfwedstrijd met als thema Verboden vruchten. Vanavond om 22:45 zendt NPO 2 een portret van haar uit, zal haar verhaal worden voorgelezen door een bekende acteur en krijgt ze een masterclass van Adriaan van Dis. Leest u Ramadanjammerdan alvast bij De Gids.
Een propje papier viel op haar tafeltje. Zonder haar hoofd omhoog te brengen keek ze tussen haar haren door om te zien of de lerares die vlakbij de deur stond het had gezien. Snel griste ze het papiertje weg en stopte het in haar zak. Anna durfde allerlei dingen die zij niet durfde. Zoals spiekbriefjes doorgeven. Ze probeerde iedere les achter Anna te zitten. Naast haar gaan zitten durfde ze nog niet maar achter haar was misschien ook wel fijner. Anna was stoer, een beetje jongensachtig, met kort blond haar. Loubna vond de vierkante zwemschouders van Anna mooi en nog mooier vond ze het moedervlekje dat precies op het bultje van haar bovenste nekwervel zat, als het eigenwijze stipje van een uitroepteken.
De pauze was nog niet voorbij maar ze zat al in de kleedkamer, het gekreukte stukje papier in haar hand. Ze las het nog een keer: ‘Stel, je moet kiezen: zoenen met een meisje of overdag iets eten.’ Allebei mocht niet tijdens de vastenmaand, alhoewel ze zich afvroeg of een meisje zoenen daarbuiten wel mocht. In haar hoofd had ze Anna al duizend keer gekust. En in haar gedachten had ze als een blinde die braille leest het moedervlekje met haar vingertopjes aangeraakt. Tache de beauté noemde haar moeder het vlekje dat zij zelf bij haar linker mondhoek had. Ze had een geheim gedichtje geschreven over Anna’s moedervlekje dat ze ‘Touch the beauty’ had genoemd. Het was een kwijlerige en mierzoete titel, maar ze vond de woordspeling eigenlijk ook wel goed bedacht en niemand zou het toch ooit lezen.
Met een zwaai ging de deur van de kleedkamer open en Anne stapte de ruimte binnen. Ze grijnsde een beetje en haar wenkbrauwen had ze ook wat opgetrokken. Kijkt ze nu uitdagend of eerder benieuwd, vroeg Loubna zich af. Zwijgend gooide Anna haar sporttas vlakbij Loubna op de grond. Ze plofte naast haar neer op het houten lattenbankje en leunde tegen de bakstenen muur. Ze was net iets te dichtbij gaan zitten waardoor ze met haar arm langs Loubna’s arm kwam toen ze een halfleeg bakje kersen tussen hen in op de bank zette. Daarna begon ze zich uit te kleden. Niet kijken, ging er door Loubna heen en dus deed ze net of ze iets zocht in haar schooltas. Het inmiddels weer tot propje verfrommelde briefje duwde ze weg in een vakje van haar tas. ‘Ik hoor het wel als je eruit bent,’ fluisterde Anna voordat ze richting de deur van de kleedkamer liep. Toen ze de deur naar de gymzaal opende, keek ze nog even naar Loubna. Die voelde alleen maar dat ze vanaf haar kaak naar beneden toe warm werd en omdat ze niet wist wat ze moest doen graaide ze een kers uit het bakje en stopte die snel in haar mond. Anna stond nog even stil in de deuropening, haalde haar schouders op en riep toen ‘Ramadanjammerdan’ en verdween naar de gymzaal.
