De fret

In het bestiarium van De Internet Gids vandaag bij de F de fret van Dirk van Weelden.

De fret is een klein, slank roofdier, familie van de otter, de hermelijn en de marter. WIe denkt dat het een wild dier is vergist zich, ze worden niet geacht in het wild te kunnen overleven. Ze leven bij de mensen. Al in de Oudheid melden Griekse schrijvers dat de Berbers in Noord-Afrika fretten houden en met ze jagen.

De fret is een tam roofdier, een woordcombinatie met suspense. Net als de kat is het een jager, die thuis netjes op de bak gaat en het kan afleren zijn baasje voor de lol te bijten of te krabben. Mensen hebben al millennia lang plezier van fretten, omdat ze slim, speels en tembaar zijn. Bovendien kun je met fretten fretteren, wat betekent: ze als drijvers gebruiken bij de konijnenjacht. En konijnen zijn erg lekker.

In Noord Engeland, onder de boeren en mijnwerkers van Yorkshire en Schotland, ontwikkelde men nog een manier om plezier met fretten te beleven. Het is een sport, ferret legging genoemd, waarbij twee mannen zich opstellen tegenover een jury, die een vrij zicht heeft op de spelers en een klok bewaakt. Volgens de spelregels is ondergoed niet toegestaan en wordt er gespeeld met een minimum van twee fretten. Die worden ingebracht in de broek van de spelers. Dat is een wijde broek waarvan de broekspijpen zijn dichtgebonden en de ceintuur strak aangetrokken. De dieren moeten zich vrijelijk van broekspijp naar broekspijp kunnen begeven. De speler die als laatste de fretten bevrijdt heeft gewonnen. Er staat een wereldrecord van ongeveer vijf en een half uur. De wereldrecordhouder doodde de tijd met het spelen van een eindeloze reeks potjes dart.

Overbodig te vermelden dat wedden en het aandeel van de spelers in de te maken winst op die weddenschappen een belangrijke motor van de sport zijn. Toch is het een uitstervende sport, naar verluid zijn de mannen tegenwoordig te bang en luisteren ze beter naar hun klagende vrouwen. In de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft men een vrouwelijke versie van de sport bedacht, ferret busting, waarbij vrouwen één of twee fretten in hun blouse loslieten, maar dat is geen succes geworden.

De fret is een enorm sportief dier, waarmee ik bedoel dat hij altijd in is voor een nieuw spel, een nieuwe ronde, een volgende activiteit. En dat zonder spoor van rancune. Interessant genoeg is er tussen de fretten en de ferret legger een innige band, en zien zowel de dieren als hun eigenaar de paniek, de pijn, de beten, het bloed en de wonden als een onderdeel van hun relatie, die de innigheid in het geheel niet bedreigt of bezoedelt. De dieren nemen hun baasje en zijn neiging de dieren in een broek op te sluiten zoals hij is. De speler accepteert het woeste vluchtgedrag van zijn fretten en het gebruik van nagels en tanden ruimhartig. Ze vormen een team. Tijdens de wedstrijd lijken ze elkaars tegenstander, maar de verwondingen staan niet tussen fretten en speler in. Ze staan los van de goede bedoelingen en kameraadschap die de dieren en de man voor elkaar koesteren.

Er moeten huwelijken zijn waarin de verhouding tussen man en vrouw even wild en sportief is als die tussen fretten en een ferret legger. Als het bloed gevloeid is gaan ze er met de buit vandoor en vieren de overwinning.