Het bestiarium is bij de L en dat brengt ons bij de luiaard, die ook kort ter sprake kwam in de aanleiding van dit bestiarium, de Kousbroeklezing Vis in bad van Tijs Goldschmidt. Tekst en beeld door Eva Verheul.
De luiaard voelt zich lekker, dat zie je duidelijk aan zijn gezicht en lichaamshouding. Hij hangt gelukzalig aan een tak of zit er ontspannen bovenop, hoog in de boom. Daar eet hij voornamelijk blaadjes. Heel soms een insect of zelfs een klein hagedisje, voor de afwisseling. De luiaard heeft een speciale maag om blaadjes te verteren, maar het gaat erg langzaam. En de blaadjes leveren maar weinig energie. Daarom is de luiaard vooral bezig met hangen of slapen. Meestal is hij hangend aan het slapen.
De gebogen klauwen aan zijn handen en voeten maken hem het hangen gemakkelijk. Het schijnt dat hij ze ook kan gebruiken om mee te vechten, maar dat gebeurt nooit. Roofdieren merken de luiaard meestal niet eens op, zo langzaam beweegt hij. En doordat zijn haar vol zit met groene algen, lijkt hij net van schors. Ongeveer één keer per week gaat de luiaard naar de wc. Hoewel het niet veilig is op de grond, klimt hij hiervoor speciaal uit de boom. Het is onduidelijk waarom het dier niet gewoon naar beneden poept.