De uil komt in het bestiarium twee keer voorbij. Uil zijn is tenslotte #hipster. Vandaag de uil van Joep van Helden.
De uil ziet alles, is onzichtbaar, neemt de laatste beslissing van de dag. Hoog in dode bomen of verstilde kerkklokken kijkt hij naar het snuffelen, krioelen en krabben van de aardelingen. Het leven zal altijd doorgaan weet de uil. Soms strekt hij zich en laat een muisje hemelen.
De uil is een nachtwaker, omdat niets zo stil vliegt als het bewolkt donker van een meinacht. Zijn ogen op de grond gericht schuift de aarde onder hem door. De uil laat het schuiven en overziet nog eens de eeuwigheid.
Weinigen weten dat de ogen van de uil het evolutionair gewonnen hebben van diens hersenen. De uil kijkt en kijkt en kijkt, en kijkt. En wij, op een zondagmiddag, pluizen vol verwondering een uilenbal aan stukken.
