Memoires van een jak

Het bestiarium gaat verder met de J van jak. In 1995 is de yak verdwenen. Onlangs zijn zijn memoires teruggevonden. Door Fleur van Greuningen.

Hoe kan het nu! Ik weet dat we met onze weelderige haardos menig Tibetaan uit zijn of haar boeddhistisch zen-gemoed hebben doen geraken, maar dat is toch geen reden om ons in Nederland uit te roeien? De yak, met zijn rijke cultuur! Hoeveel bezoekers zich al niet hebben vergaapt aan de weelde van onze rijke historie, uitgebreid beschreven op het grote bord voor ons verblijf! Vroeger, voordat de industriële revolutie roet in het eten gooide, gaven we de mensheid al alles wat we konden. Yakkemelk bijvoorbeeld! Anders dan de naam doet vermoeden is deze drank zeer goed te pruimen. Daarnaast is zij ook wat betreft voedingsstoffen een ware bron, mensenmoedermelk is er niets bij. Ons vlees, niet te vergeten, ons vlees is een genot! Wij zeurden niet om een begrafenis of een verbranding in de Ganges, neen. Zelfs niet om een stil hoekje. Wat wij deden: we schonken onze familieleden zonder morren aan hongerige menselijke zoogdieren. En van onze haren en onderwol werden kleren en tenten gemaakt. Weg weelderige coupe, maar dat namen we voor lief, uit mededogen voor de minder bedeelde soort. En dan! Zelfs onze excrementen deden zich gelden! Omgevormd werden zij tot droge mestkoeken. Wederom een misleidende naam, want deze koeken zijn niet om te eten, maar om te gebruiken als brandstof. Dat staat ook op het bord. Het zou echter kunnen dat in exotische culturen, daar waar mijn roots liggen, deze koeken gelden als een delicatesse, of zelfs als een, wie weet, afrodisiacum! Het zou mij niets verbazen. Maar we zijn nu in Nederland, het land waar we niet houden van mestkoeken. Het land waar de jak wel een groot bord heeft, zij het nog maar voor korte tijd, maar waar het bestaan van deze soort al geruime tijd toch voornamelijk drijft op de functie van entertainment. Entertainment voor verliefde stelletjes en gezinnen met kinderen en kauwgom. En dat accepteer ik! Uiteraard. Zie, hoezeer ik mij al heb aangepast! Ik nuttig enige voeding, kijk op mijn meest fotogenieke manier naar het volk dat mij aanschouwt, maar het is niet genoeg. De yak zal voorgoed verdwijnen. Nog een paar dagen tot de eerste druk verschijnt… En dan rest de Nederlanders enkel nog jakkevlees, jakkemelk en mestkoeken van jakkepoep.