De N brengt ons bij de naakte molrat. Ja, de naakte molrat. Seksleven en staatskunde incluis.
Een veelgehoorde klacht onder zoogdieren is het feit dat ons seksleven onze staatkunde in de weg zit. Van Helena van Troje tot de martelgang van de mannelijke zeeolifant, de zwakste plek van een politieke organisatie blijken altijd de seksuele driften. Het is ons zoogdieren simpelweg niet gegund staatskunde en seksleven te rijmen, zoals bijen en mieren dat op bewonderenswaardige wijze doen.
De grootste denkers uit de politieke geschiedenis hebben daarom veelvuldig getracht seksleven en staatkunde te scheiden.1 Anderen gingen verder en suggereerden een totale vernietiging van de seksualiteit om de politiek rust te bewaren die insecten genieten. In zijn lezing uit 1934 getiteld Termitenwahn bemerkte Carl Escherich “Whereas the states of ants, termites, and bees became possible only by the total extinction of their sexuality, the formation of the human state was infinitely more complex because man has not given up his sexuality and thus retained his entire rebllious individualism.”
Maar ook Escherich zag het niet zo scherp als de naakte molrat het zag. We moeten niet onze seksualiteit vernietigen om onze staatkunde te ordenen, we moeten staatkunde en seksualiteit verenigen. Dat is de list van de mier, de bij, én de naakte molrat. Als enige zoogdiergemeenschap kent een naakte molrattenkolonie slechts één vrouwelijk monarch die dan gelijk ook de enige vruchtbare vrouw is. Andere vrouwtjes, stuk voor stuk haar kinderen, smeert ze in met een steriliserende stof. Zij zijn haar blinde onderdanen. De dienende mannetjes zijn slechts in haar en verdediging van haar koninkrijk geïnteresseerd, en in weinig anders. Begrijpelijkerwijs hebben ze andere zoogdierlijke en staatsgevaarlijke excentriciteiten zoals warmbloedigheid ook maar afgeschaft. Perfecte rust en regelmaat heerst in de naakte molrattenkolonie.
Dát is de list van de naakte molrat. Dát, en misschien het feit dat geen enkel zoogdier het ooit met een naakte molrat zou willen doen.
[1] Plato had al door dat een stabiele en rechtvaardige polis gebaat zou zijn bij leiders wiens seksuele activiteiten strikt gesanctioneerd werden, en in de eeuwen na Plato zijn er veel van dat soort maatregelen getroffen. Neem nou de eunuchenbureaucratie, een vorm van staatsinrichting met een breed draagvlak binnen zowel de Ming dynastie als de Ottomaanse sultans.
