Vergeleken met andere nationalismes is atheistisch Zionisme een van de meest redelijke.
Het zou nog makkelijker zijn om het redelijk te noemen als er serieuze herstelbetalingen aangeboden werden aan de Palestijnen, gefinancierd door een heffing over de waarde van de grond die van een Palestijn was en die een Jood te goedkoop verkreeg en ingezameld onder de Joden in de diaspora die ergens heen willen kunnen vluchten.
Zoals in het blauw-witte metalen geldbusje van het Joods Nationaal Fonds dat op tafel gezet werd als andere Joden kwamen die je niet vaak zag, bijvoorbeeld op een dag in een week van rouw – van dat geld werd toch grond gekocht.
En nu we toch bezig zijn, hoeveel voor de rest van de wereld? Maar als het land het probleem blijft, wanneer, onder welke omstandigheden, kun je een staat beginnen, is het nodig dat de staat eigen grondgebied heeft?
Hadden de Zionisten niet zonder een grondgebied kunnen beginnen?
Er zijn genoeg staten geweest met een grondgebied, maar zonder privé- eigendom van grond, dus waarom niet het omgekeerde: wel privé-eigendom van grond maar een staat zonder grondgebied, behalve de grond die eigendom is van haar burgers?
Maar een staat waarheen een Jood kan vluchten als hij niet meer weet wat anders te doen, kan dat zonder dat die staat een grondgebied heeft dat hij kan aanwijzen op de wereldkaart?
Dat hoeft geen probleem te zijn als de Jood kan zeggen: waar ik woon is nu in de Joodse staat, ook al verlaat ik die als ik de straat op ga, maar ik vind het niet erg om mijn paspoort altijd bij mij te hebben.
Waar je hart is is je huis en waar een Jood is kan de Jodenstaat zijn, als de andere staten zo vriendelijk willen zijn om dit te erkennen.
De staat die de Palestijnen nu hebben komt dichtbij een staat zonder grondgebied, al is de erkenning door andere staten nog onvolledig – niet alleen door Israel, het zou ook mooi zijn als het een man met de Palestijnse nationaliteit toegestaan werd tandarts te worden in Libanon.
Ook daarom laat zich zeggen dat het Zionisme de Palestijnen gemaakt heeft tot wie nauwelijks te onderscheiden zijn van niet-atheistische Zionisten.
Voordat je het vergeet, dan moet er nog een eenvoudige manier zijn waarop een Jood kan aangeven dat hij geen burger van de Jodenstaat wil zijn, bijvoorbeeld door te zeggen dat hij er net zo lief trots op is eine Fahne zu haben, ein Kriegsschiff zu sein. (“das stolze Kriegsschiff...”)
Mijn vader vertelde van een rouwbezoek in het huis van een man met vijf zonen: ze stonden alle vijf naast elkaar en zeiden kaddish - met die man was ik het over bijna alles oneens, maar dat zag er groot uit.
Nu maar op rouwbezoek sturen of gaan bij iemand van wie alle vijf zonen dood zijn; jij woont nu in zijn huis, maar je weet waar je hem kunt vinden.
