Ik wil het goed doen. Als kind achtervolgde deze drang me al. Op mijn rapporten keerden opmerkingen terug als 'doet graag zijn best' en 'is een ijverige leerling'; tijdens zomervakanties werkte ik verder in het rekenboek en bestudeerde bladzijdes die de meester zes weken later zou behandelen. Als ik op vrijdagavond naar de jeugdsoos ging, richtte ik me zo sterk op mijn streven op tijd thuis te zijn dat van plezier maken geen sprake was. De tijd tikte door in mijn gedachten en werd nooit overstemd door gesprekken of de klanken van popmuziek uit de jaren '90.
Er is in de tussentijd niet veel veranderd, mijn drang het juiste te doen raast onverminderd voort. Ik sta er niet alleen in en word omringd door leeftijdsgenoten die het goede, zo niet het perfecte najagen: het beste lichaam, de mooiste carrière, de leukste vrienden, het grootste huis. Een val, want het goede is geen vastomlijnd gegeven, bevredigt lang niet altijd en slagen betekent niet voor iedereen hetzelfde. Deze val is des te groter nu het juiste doen makkelijker lijkt dan ooit. We leven in een tijd waarin de illusie dat alles te doorgronden is zegeviert. De informatie is voorhanden, taboes behoren tot het verleden, geen deur blijft voor ons gesloten. Alles is inzichtelijk geworden, argumenten en bezwaren liggen voor het oprapen. Perfecte huizen en lichamen zijn het resultaat van tips volgen, het vinden van de juiste weg is een muisklik verwijderd van eindeloos ronddwalen door het onbekende. Het obscure is iets dat uitgeplozen en onderzocht dient te worden, of het de kaart van Amersfoort betreft die we raadplegen of het seksleven van anderen dat we willen belichten. Onderzoeken over de ideale tijdsduur van coïtus, enquêtes met vragen naar de meest gedetailleerde aspecten van onze beleving van seks, het werkelijke formaat van onze penissen en pamfletten vol ontboezemingen over faalangst in bed zijn er in overvloed. Wat aanrommelen tussen de lakens is een keuze geworden, omdat de oplossing voor elk probleem dat zich binnen de slaapkamer voordoet kan worden opgezocht.
Onze neiging tot analyse en beheersbaarheid heeft zijn weerslag gekregen op onze sekslevens. Een bezoek aan het forum van sekswoordenboek.nl leert dat dertien minuten seks te kort is. Al snel voltrekt zich een parallelle discussie over wat seks is: tellen we alleen de keiharde penetratie of doet het voorspel ook mee? Een gebruiker bekent toch zeker veertig minuten te willen 'pompen', weer een ander trekt voor het hele programma twee uur uit. Het is verleidelijk om naar beneden te scrollen, de zee van bekentenissen en meningen over me heen te laten komen. Fantastisch dat het bestaat, dat iedereen toegang heeft tot deze persoonlijke verslagen, aangevuld met smileys, goed dat er een klankbord is. Ik ben voor seksuele voorlichting, voor het open gesprek, het formuleren van twijfels, het delen van intieme vragen. Het taboe is doorbroken en we leren over de gevaren van seks, over onze gedragingen en het risico op ziektes, maar er kleeft een ander gevaar aan.
Ik hoop dat iedereen die het forum van de Viva raadpleegt ziet dat er evenveel belevingen van seks als mensen zijn, het ene vluggertje het andere niet is en 'pompen' niet voor iedereen hetzelfde betekent. Wat de stroom aan informatie en het gebrek aan taboe bewerkstelligt, is dat de illusie wordt gecreëerd dat we in bed het goede kunnen doen. Het geweldigste standje, de meest doeltreffende manier om een vrouw te bevredigen, de meest opwindende aanpak voor het kussen van een voet, de normaalste wijze om klaar te komen, de beste manier om te gaan met een kromme penis, hoeveel je zou moeten voelen van een penis, de beste frequentie, geur, vochtigheidsgraad, de hoeveelheid schaamhaar die acceptabel is, hoeveel spanning men kan verwachten van een gemiddelde sekspartij, hoe normaal het is om naar een ander langer te verlangen, hoeveel pijn we de dag na anale seks horen te voelen. Als ik op google mijn zoekopdracht begin met 'how to be a good...' zijn twee van de drie suggesties 'kisser' en 'girlfriend'. Het zijn de vragen die op onze lippen branden. De liefde en het consumeren ervan zijn de hoogst haalbare dingen in onze levens, maar onze weg naar goede seks laat zich niet grijpen als een zoektocht naar de beste carrière of het ideale huis.
Transparantie zou niet de norm moeten zijn, het is goed te bedenken op welke elementen van ons leven we het oogverblindende licht willen laten schijnen. Is het verstandig alles toetsbaar en begrijpelijk te maken en uit te spreken, te delen en inzichtelijk te maken of kunnen sommige dingen zich beter in de schemer ophouden?

We maken van seks een klinische exercitie, efficiënt en doelgericht, terwijl seks en de weg ernaartoe ongemakkelijk zijn. We proberen dat ongemak uit de weg te gaan door onderzoek te plegen, terwijl het echte onderzoek zich in dat ongemak bevindt. Door vooral seks te hebben, onze potentiële partners en ervaringen niet langs parameters te leggen, door onszelf te verbazen, door seks te hebben alsof je er nog nooit iets over gelezen hebt. Bewaar je vragen en besteed er lange nachten aan die te beantwoorden. Tijdens seks moeten we niet overbewust van onszelf zijn, niet nadenken over de volgende stap. Ratio is de vijand van de fantasie en verstikt het experiment.
De jonge ik wilde alles goed doen, maar het heeft me niet geholpen. De regels volgen is gepast op de basisschool, of zolang je in het ouderlijk huis woont, daarna hoor je te botsen en te breken, vallen en nog eens te vallen. In sommige aspecten van ons leven kunnen we alleen succes bereiken als we naakt zijn en streven naar kwetsbaarheid. Seks is een dans zonder publiek, uitgevoerd in het donker waar niemand over mag oordelen, een dans zonder ingestudeerde pasjes, een die je nooit voor een spiegel oefent of aan een ander zal kunnen leren.
Durf deel uit te maken van een gesprek dat alleen uit vragen bestaat. Alles dat we nodig hebben om fantastische seksuele wezens te zijn, bezitten we al. We leven in een wereld die zoekt naar perfectie en onze seksuele beleving is ermee besmet, terwijl het de plek zou moeten zijn van fouten maken. Seks biedt ons de kans dingen te ervaren die de rest van ons dagelijks leven niet toestaat. Het domein waar we irrationeel, gebrekig, naïef en ongeremd mogen zijn. Wees controlerend over je ontbijt, schoonmaakroutine, of weekkalender, maar beheers je seksleven niet, laat het smelten, stromen en buiten zijn oevers treden, vergeet de regels, luister niet naar het tikken van de tijd en doe niet je best. Geef toe niets te weten en vraag door te doen.
We wagen ons aan de daad omdat we op zoek zijn naar toenadering. De verbinding die we slaan kan een fractie van een seconde duren, is niet blijvend, maar grillig, laat ons elke keer opnieuw gissen, zodat we het lichaam van de ander na afloop nogmaals willen onderzoeken. Niet omdat we opzoek zijn naar een antwoord of een recept, maar naar nog meer vragen. De lustgevoelens die we voor een ander koesteren worden voor een groot deel bepaald door wat we niet weten. Sterker, onze onwetendheid bepaalt het speelveld tussen ons eigen lijf en dat van onze partner. Het terrein van het onbekende, het aftasten, het vragen en antwoorden, het besluiten het er hoe dan ook op te wagen. We worden voortgedreven door vragen over de ander en over onszelf. Door verlangens die we niet kennen, laat staan kunnen vangen in een meerkeuzevraag of een paar tips. Vrijpartijen behoeven geen voorbereiding of analyse, geen nazit of studie. Als we al ergens aan zouden moeten werken, is dat het loslaten van de kunde. Seks moet draaien om onwetendheid en onbegrensdheid. We moeten vooral falen.