Onder de mensen: In de Primera

“Die is niet om aan te raken.” In de Primera staat een een blonde dame van rond de veertig jaar achter de toonbank. Een Happy Hardcore-liedje uit de jaren '90 klinkt door de speakers. Ze roept nog een keer naar iemand in het postkamertje achterin de winkel: “Je moet 'em niet met je handen aanraken”. Behalve dat de Primera als postkantoor dienst doet, worden er ook tabakswaren, tijdschriften, boeketromans en kantoorbenodigdheden verkocht. De blondine wordt achter de toonbank bijgestaan door een brunette van dezelfde leeftijd die iets molliger en kleiner is. Dan verschijnt een Marokkaans jongetje in de deurpost van het postkamertje. Hij lacht een beetje nerveus terwijl hij zijn handen wat hoger houdt, alsof hij door water aan het waden is. Met moeite stapt hij over een laag hekje heen. De blondine zegt tegen de brunette: “Rambo moet je niet willen aaien, die is niet voor kinderen.” “Hij heeft een goede neus, dat wel”, zegt de brunette. “Ja,” zegt de blondine, “hij merkt al wanneer ik in de buurt ben als ik de straat in loop. En hij let goed op, hij volgt me altijd met zijn zwarte kraaloogjes.” De brunette kijkt weer naar het postkamertje en zegt: “Kijk nou wat-ie doet, hij zit gewoon die stoel af te kluiven.” “Niet op letten,” antwoordt de blondine, “het is pure aandachttrekkerij”. Een man komt de winkel binnen en wil een pakje frankeren. De blondine vraagt hem: “Wilt u daar ook een Track & Trace code bij?”