Een schoonmaakster komt langs, ruimt op, boent de ramen en registreert precies de intieme, stille getuigen van een huishouden. Vandaag deel 5 van 'Iedere maandag' van Sytske van Koeveringe met drie huisbezoeken: 'Te koop' op 219, een stapel spullen op 78 en 'rode handdoek' op 27.
Te koop
‘Toen jij op vakantie was is mijn huis gerestyled, de makelaar zegt dat het nu sneller verkoopt. Het is niet echt mijn smaak, eigenlijk vind ik het helemaal niets. Maar alles voor de verkoop hé, zullen we maar zeggen. Dus schrik niet als je volgende week komt.’
Twee keer per week drie en een half uur
Schoolboeken, romans, zelfhulpboeken, rapporten, agenda’s van jaren geleden, huiswerk, repetities met rode aantekeningen, notitie boekjes, reclamefolders, bankafschriften, brieven van de gemeente, de Donald Duck, brieven van nieuwe cursisten, kranten, ansichtkaarten, geboorte/verjaardag en rouw kaarten, schriftjes, stoffen zakdoeken, gezinsfoto’s, bonnetjes, foto’s van haar ex, gebruikt cadeaupapier, zakdoeken, landkaarten, plastic tassen, foto’s van haar zoons die klein zijn geweest, uitgescheurde krantenberichten, deksels van bakjes chinees, placemats, batterijopladers, delen van een printer, cd’s, onderzetters, verpakkingen, bordspellen, een harde schijf, foto lijstjes, pannenlappen, cd-hoezen, batterijen, dvd’s, USB-sticks, mandarijn netjes, opladers, brillenkokers en zo af en toe een bh.
Ik stapel het op zodat het netjes lijkt voor de cursisten die een uur later aanbellen.
Rode handdoek
Er is niets dat kleur heeft in zijn huis. Maar sinds de dood van Bobbi ligt er een rode handdoek over de poef in de woonkamer.
Na het briefje gelezen te hebben, heb ik de handdoek uitgeklopt en opgevouwen met het idee dat hij de dag ervoor van Bobbi afscheid genomen heeft.
Hij zal het slappe, zachte, koude, dier voorzichtig op de poef hebben neergelegd. En tijdens deze handeling zich hebben bedacht dat een dood dier niet goed is voor de bekleding van zijn meubilair.
Op zijn knieën heeft hij naast de poef gezeten, voor zijn gevoel heeft hij uren naar zijn huisdier gekeken. De tijd heeft hij niet meer bijgehouden op deze zondag. Wellicht heeft hij niet eens stilgestaan bij het feit dat iedere dag een naam heeft. En dat een zondag een mooie sterfdag is, zowel voor mensen als voor dieren.
Die dag heeft hij niet gekookt, geen boodschappen gedaan, maar de soep van eergisteren opgegeten ook al zat er weinig smaak aan.
Na het opvouwen van de handdoek heb ik het op de bankleuning gelegd, ben ervoor blijven staan, zoals mensen dat doen bij doden en heb daarna mijn handen gewassen.
De week erna lag de handdoek weer over de poef gespreid, ik deed hetzelfde als die week ervoor maar heb alle lades van zijn vriezer geopend. De koelkast ingekeken, zelfs de groentelades doorzocht, het rommelhok en zijn washok geïnspecteerd en kwam tot de conclusie dat het logisch is dat hij Bobbi natuurlijk extra goed heeft opgeborgen om mijn schrik te besparen.
Nu, twee maanden later ligt iedere week die rode handdoek over de poef.
Ik klop hem niet uit, vouw hem niet op, blijf er geen seconden meer voor staan en was mijn handen ook niet meer.
Maar hang toch iedere week, voordat ik wegga boven de handdoek opzoek naar nieuwe, zwarte, kattenharen.
Dit is een selectie uit de reeks 'Iedere maandag', lees hier de andere bijdragen.
