Een schoonmaakster komt langs, ruimt op, boent de ramen en registreert precies de intieme, stille getuigen van een huishouden. In het laatste deel van 'Iedere maandag' van Sytske van Koeveringe: Een briefje over een spiedende buurman en een zonnend 'jong ding' op 556 en woonmagazines voor de huizen-kijkers op 219.
Dakterras (2)
Dag Esther,
Ik krijg je steeds maar niet te pakken, daarom maar even via een briefje.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de buurman heeft tijdens zonnige dagen een slank, jong, meisje op mijn dakterras opgemerkt.
Eerst, zei hij, kwam ze alleen iedere maandagochtend en bleef ze tot begin van de middag.
Maar tegenwoordig, nu de studenten zomervakantie hebben, zit het meisje blijkbaar op vele andere werkdagen op mijn dakterras.
Hij vroeg me of ze mijn vriendin was, dit vraagt hij natuurlijk met een reden. Zoals je weet laat de buurman elke dag rond een uur of drie Menno uit.
Zijn vraag luidde dan ook, ‘als zij jouw vriendin is, waarom laat zij Menno niet uit?
Dat zou de dagindeling van de buurman een stuk efficiënter maken, zei hij me. Wat hij precies doet is voor mij een vraag en voor hem een weet. (haha)
Maar hij heeft gelijk, de kwestie is alleen dat dat slanke jonge, meisje, mijn vriendin niet is.
Al zou ik, zoals iedere man op middelbare leeftijd graag in het bezit zijn van zo’n jong ding. (haha)
Wat mijn uiteindelijke vraag is, ben jij dat jonge, slanke, meisje die alle zonnige dagen op mijn dakterras spendeert? (Het blijkt ook dat jij, of wie dan ook een witte bikini draagt, de buurman heeft je begluurt vanuit mijn kantoor en is toen weer naar beneden gegaan)
Ik hoor je te vragen dit niet te doen, het je te verbieden, en je wellicht te ontslaan, maar om de buren hun uitzicht niet te ontnemen, mijn dakterras anders ook zo ongebruikt blijft wil ik je vragen om je stiekeme bezoekjes voortaan aan te kondigen. En als je er dan toch bent, breng je dan ook wat tijd door met Menno?
Groet,
Peter
Smaak van nu
Het enige dat in de keuken verandert is, is een rieten mat op de vloer, een glazen kaarsenhouder en een bloemstuk op het aanrecht.
In het washok is de stoffen waszak vervangen door een plastieken gevlochten wasmand, de schoonmaakmiddelen staan van groot naar klein op de wasmachine, de dweilen ernaast en zijn hardloop-, fitness- en bergschoenen staan naast elkaar tegen een muur. Alsof er visite wordt verwacht.
Wanneer ik in de eetkamer kom begrijp ik meteen dat dit niet Jacobs smaak is, zoals hij me van de week vertelde:
De oude houten tafel met zes antieke stoelen zijn vervangen door een witte, glanzende, rechthoekige tafel met zes witte stoeltjes.
Op de tafel staat een enorme witte pot met één roze bloem erin, ook ligt er een woonmagazine naast opengeslagen.
Zijn grenen buffetkast is verdwenen, evenals de schilderijen uit een eeuw waar ik geen weet van heb.
In de woonkamer is zijn kleine rode bankje vervangen door een enorme beige hoekbank met bijpassende kussens. De bank heeft dezelfde kleur als de vloerbedekking.
Het glazentafeltje waarvan het glas makkelijk van de staander afschoof, als ik het schoonmaakte, is vervangen door dezelfde tafel als in de eetkamer, maar is lager.
Ook hier staat een pot met één bloem op en twee lege, rieten bakjes.
Onder de tafel ligt een zwart-wit tapijt, de foto’s van zijn vissende vader zijn vervangen door zilveren lijsten met printen van Andy Warhol.
Alle kranten, tijdschriften, boeken inclusief boekenkast, zijn nergens te vinden. Zelfs zijn inbouwkasten met stapels kranten zijn verdwenen.
Zal het al in zijn nieuwe huis staan? Of biedt de makelaar een container aan waar Jacob zijn inrichting in mag bewaren?
Boven is de badkamer gelukkig hetzelfde gebleven.
Maar zijn kantoor daar in tegen, bestaat niet meer, dat is een logeerkamer: een laag bed met beige beddensprei en meerdere kussens in dezelfde tinten. Ook hier staat een grote pot maar ditmaal zitten er twee takken katoenbollen in.
De logeerkamer die hij oorspronkelijk had is nog steeds een logeerkamer. Met dezelfde inrichting als de kamer ernaast, plus een berenvel op de vloerbedekking.
Potentiële kopers zullen denken dat Jacob veel vrienden heeft die vaak blijven slapen, of een ondergedoken familie moet onderhouden.
Dat hij verzot is van woonmagazines en er maar eentje echt graag leest en herleest, dat hij kookt bij kaarslicht, bloemenwinkels overbodig vind en daarom in de nacht bij de buren enkele bloemen uit de tuin plukt. Wanneer Jacob visite krijgt laat hij het liefst zijn opgeruimde washok zien en zijn goede smaak in de kunst. Kijkers zullen denken dat hij een man is met smaak, smaak van nu en leeft zonder herinneringen.
Dit is een selectie uit de reeks 'Iedere maandag', lees hier de andere bijdragen.
