De Noorse dichter Nils Chr. Moe-Repstad schrijft in zijn bundel 19 vergiftingen over de meest uiteenlopende vormen van vergiftiging. Lees '7e vergiftiging' in de vertaling van Liesbeth Huijer.
klik hier voor de Nederlandse vertaling.
7. forgiftning
Min søsters armer ligner mine
min søsters bein ligner mine
men det er avvik i hjernens kjemiske industri
prosessindustrien: hun kutter opp armene og beina
jeg er 1920-tallets aristokratiske England
med antikke bøker og anatomiske plansjer
definerer jeg henne som en forgiftning
det bølgende landskapet på underarmene
er de engelske hedene, med brudd og lange flater
av dyp rosa lyng, arrene av nordøstkysten
ned mot Whitby, hvor vi gravla grev Dracula
i en gotisk kirkeruin ved den grønne kanten
som kutter øya ut av havet
min søster er av de vanskelige årgangene
hun er den engelske kysten, kuttet ut av verden
og skriver dagboknotater om gotikken
«hvorfor løfter du ikke hodet og smiler?»
barnet er igjen i cortex, og det smiler
men du er 15: din bror er på hospitalet
dine foreldre er på hospitalet med din bror
utenfor jenterommet selges kniver
og Nozinan fra amazonasindianernes piler
det er toksiner, femten år med toksiner
hjernen, ubalansen: angsten inn i døgnene
farmasien, skalpellen, alfabet for blinde:
klinikere opererer deg med hendene
naturen er nøyaktighet i sekler
derivatene dine har halveringstid:
3 x mandag tirsdag onsdag torsdag
fredag lørdag søndag
ingen prosessuelle analyser av blod
«jeg vet det finnes i kjemien
barberbladene er skarpe
og roper i de mørke, hvite gangene»
ingen dødelig desibel, men
din mor holder deg i armene
din far kjører deg til institusjonene
15 år: du legges inn i et laboratorium
fra gliaceller dyrker de frem et vev av lys
en ionestrøm og du slipper knivene
7e vergiftiging
De armen van mijn zus lijken op de mijne
de benen van mijn zus lijken op de mijne
maar de chemische industrie in de hersenen wijkt af
de procesindustrie: ze snijdt in haar armen en benen
ik ben het aristocratische Engeland van de jaren twintig
met antieke boeken en anatomische kaarten
definieer ik haar als een vergiftiging
het golvende landschap op haar onderarmen
is de Engelse heide, met afgravingen en lange vlaktes
van paarse hei, de littekens van de noordoostkust
richting Whitby, waar we graaf Dracula begroeven
in een gotische kerkruïne bij de groene rand
die het eiland uit de zee snijdt
mijn zus is een van die moeilijke jaargangen
ze is de Engelse kust, uitgesneden uit de wereld
en schrijft dagboekaantekeningen over gotiek
‘waarom til je je hoofd niet op en glimlach je niet?’
het kind zit nog in de cortex en het glimlacht
maar jij bent 15: je broer ligt in het ziekenhuis
je ouders zijn in het ziekenhuis bij je broer
voor de meisjeskamer worden messen verkocht
en Nozinan van pijlen van amazone-indianen
het zijn toxinen, vijftien jaar met toxinen
de hersenen, de onbalans: de angst dringt in de etmalen
de farmacie, de scalpel, alfabet voor blinden:
clinici opereren je met hun handen
de natuur is nauwkeurigheid in eeuwen
je derivaten hebben een halveringstijd:
3 x maandag dinsdag woensdag donderdag
vrijdag zaterdag zondag
geen processuele analyses van bloed
‘ik weet dat het in de scheikunde bestaat
scheerbladen zijn scherp
en roepen in de donkere, witte gangen’
geen dodelijke decibellen, maar
je moeder houdt je in haar armen
je vader rijdt je naar instellingen
15 jaar: je wordt in een laboratorium opgenomen
uit gliacellen kweken ze een weefsel van licht
een ionenstroom en je laat de messen los
Het gedicht 7e vergiftiging is opgenomen in 19 vergiftingen van de Noorse dichter Nils Chr. Moe-Repstad, vertaald door Liesbeth Huijer. Origineel werd deze bundel in 2014 uitgebracht als 19 forgiftninger en is de negende bundel van Moe-Repstad. Ga voor meer informatie naar Azul Press.
