Wanneer u deze wisselcolumn leest ruikt het op deze site naar pas geverfd. Voordat we de kozijnen konden schuren heeft de webredactie alle essays, verhalen en poëzie met een flinterdun laagje plastic afgedekt. Rosa van Gool, Sarah Arnolds, Dirk Vis en ikzelf pakten ieder een punt van het afdekzeil en, terwijl we het neerlegden, golfde het plastic als een eindeloze oceaan.
Het afgelopen half jaar hebben we met webbouwer Sebastiaan Andeweg een solide vloer gelegd waar niet alleen het complete archief van De Gids op kan rusten, maar ook de ambities van De Internet Gids. Op onze site bestaat de tijd niet, tenminste, dat is het idee. Ervan uitgaande dat de tijd in 1837, het jaar van oprichting, ook niet bestond.
Ook de ruimte is eindeloos. Er zijn kamers voor al onze schrijvers: de levenden, de groten die overleden zijn, en ook voor toekomstige auteurs is er genoeg vacant.
Ons archief, dat loopt van het voortschrijdend nu tot en met 2006, hebben we stofvrij gemaakt. Gedurende dit najaar is het voor iedereen vrij toegankelijk om in te grasduinen.
Misschien hoort u het niet, maar de webredacteuren spreken onderling – in the back office – met een licht accent, genaamd Markdown. We denken dat dit de taal van de toekomst is, al zei men dat ook van het Esperanto.
Beste bezoeker, loop rond in ons bouwwerk, lees geniet en verwonder. Hier en daar zult u nog schilderstape aantreffen. Het staat u vrij dit los te pulken, het schijnt dat dit het makkelijkst gaat onder een hoek van veertig graden.
Namens de webredactie,
Willem Sjoerd
