Op het moment dat ik gebeld word door mijn broer met het nieuws dat mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis, kijk ik naar een video waarin selfmade miljonair Niels van Huet, de oprichter van spele.nl, geïnterviewd wordt.

Dat spreek je niet uit als Hoed, maar als Huu-et.

Mijn vader heeft een saturatie (een waarde waarmee de hoeveelheid zuurstof die er in je bloed zit, gemeten wordt) van 86 procent. In een gezonde toestand is dit tussen de 95% en 100%. Onder de 90% is het raadzaam om een dokter in te schakelen.

‘Je organen raken dan beschadigd.’

Uit onderzoek komt corona naar voren. Longfoto’s wijzen covidschade uit. In het ziekenhuis is door de dienstdoende artsen besloten dat mijn vader het beste kan blijven.

‘Hij is naar afdeling 7A verplaatst.’

Ik google afdeling 7A en vind een artikel dat Heftige én mooie verhalen op de corona-afdelingen van het HagaZiekenhuis heet. “Zodra we zien dat een patiënt gaat overlijden, zorgen we voor de beste begeleiding,” verzekert verpleegkundige Niki van Hijkoop (43) me via mijn beeldscherm.

En een pagina die informeert over de bezoekuren. Doordeweeks van 6 tot 8. Maximaal een half uur.

Vervolgens kijk ik verder naar Niels van Huet die met een zwaar Limburgs accent uitlegt waarom spele.nl beter is dan spelen.nl.

‘Wij zijn van spele.nl zonder de n. Wat er zo bijzonder aan is, is het enorme bereik dat je kan bereiken, ja, dat we zo ontiegelijk veel unieke bezoekers hebben. Dagelijks maar liefst een half miljoen.’

De interviewer vraagt Niels gedurende het drie minuten durende interview nog drie keer hoeveel bezoekers spele.nl trekt (dagelijks een half miljoen unieke) en ik bedenk me dat hij misschien zo graag de juiste vragen wil stellen dat hij niet meer luistert naar het antwoord. Dat heb ik ook wel eens.

Niels van Huu-et verkocht spele.nl in 2014. Zijn vermogen werd daarvoor al op 17 miljoen geschat.

Dat is een boel vermogen voor het opzetten van een spelletjesportaal, denk ik. Misschien wel onredelijk veel.

Via Google probeer ik uit te vinden of er een dodelijke saturatiewaarde is en kom terecht op een rommelig blog uit 2004 van een moeder wiens zoontje twaalf weken na zijn geboorte aan zuurstofgebrek overlijdt.

“Jessy, luister eens even naar mama. Weet je nog dat we verteld hebben dat Noah heel erg ziek is en dood gaat? Dat hij dan op een wolkje gaat wonen waar hij kan spelen en chocoladelollies kan eten?”
“Ja.”
“Noah is nu dood. Hij heeft zijn oogjes dicht en is koud en beweegt niet meer.”

Spelen is zo’n hoog goed dat moeders van overleden kinderen aan diens broertjes vertellen dat dat is wat ze in de hemel doen.

En alhoewel ik in de kunst- en cultuursector dit jaar financieel nog wanhopiger ben geworden dan ik al was, gooi ik mijn twijfels over de miljoenen van Niels overboord.

Want – bedenk ik me

Al die mooie momenten waar Niels voor gezorgd heeft.

Al die herinneringen vol blazende computerschermen, Tetris, Bubble Shooter, Arcade, plastic stoelen en boterhammen met hagelslag.

Het zijn de herinneringen die me voortbewegen. Voort, naar geschikte partners en goedbetaalde vaste banen met arbeidsongeschiktheid- en pensioenregelingen.

Want ik verlang heimelijk naar nog meer middagen met bruine boterhammen, Arcade, Bubble Shooter, plastic stoelen, Tetris en kinderen.

En ik wil dat degene die Bubble Shooter net zo leuk vond als ik, daar ook bij is. En niet op de intensive care ligt met dexamethason op zijn nachtkastje, een infuus in zijn arm, en een zuurstofslang in zijn neus.

Life’s a bitch and then you die, Niels van Huu-et.

Maar dankzij jou gelukkig wel een bitch met een spelletjesportaal.