Ik wikkel mezelf in een veel te warme deken zonder kleren aan
Met het balkonraam op een kier
En de ochtenddauw zijn weg naar binnen maakt
‘Blijf je nog even?’
Zullen we elkaar nog even in de ogen aankijken voordat de keuze is gemaakt?
Mijn tranen reflecteren in zijn ogen terwijl ik me afvraag waarom hij niet huilt
Ik zie hem door de deur verdwijnen terwijl ‘Home Alone’ zich op de achtergrond afspeelt
Gek he? Hoe deuren de macht hebben mensen te doen verdwijnen
En films kunnen zorgen voor geborgenheid

Ik hoef niet naar de tv te kijken om het beeld te herkennen
De film staat in mijn geheugen gegrift
Maar vandaag voel ik iets dat ik niet eerder voelde
Iets dat voelt als voorgelogen
Maar niet helemaal
Want ergens spreekt de film mijn taal
Van de jaren 90
Van op de bank met m’n broer
Van verst gebakken koekjes en een melksnor maar hoe komt het dan dat ik mij zo alleen voel?

Macaulay Culkinals boegbeeld
Jong en onbezonnen
Wij mochten hem Kevin noemen
Maar er zit zo’n groot verschil in dat jongetje van de film
En de man die jij bent geworden
Onze ouders vertelde ons toch dat we speciaal waren?
Zo ook vast de jouwe
Dat de wereld aan onze voeten lag en dat wij het zouden maken
Maar de druk lijkt ons teveel
En zoals het woordje in de titel van de film
Voel ik me soms..
Voelen wij ons..
Mag spreken voor mijn generatie?
Mag ik je noemen bij de naam?

Som ben je opeens daar
Vloeibaar als water
Dat zo snel de kamer vult dat je het gevoel hebt datje stikt
Maar als je het vast wil pakken lukt het niet
Dat wanneer je het aan wil kijken, het vast wil grijpen en schreeuwen:
‘ik wil dat je verdwijnt!’
Het door je vingers glipt
Je overkomt me
Pakt me beet onder m’n kaken
Stompt me in mijn buik

Is eenzaamheid niet een waarschuwing van het lijf?
Of het brein?
Dat het anders moet
Dat er iets niet klopt
Of misschien komt het omdat eenzaamheid me zelden overkomt als ik alleen ben
Juist wanneer ik door mensen omringt ben
Vult mijn hoofd zich met een piep
Soort van..
ik hoor je welmaar ik zie je niet
Omdat de piep zich in mijn eigen hoofd bevindt
Als een grijs stipje op de ziel dat alsmaar groter wordt

Nee
Niet als ik alleen ben overkom je me
Maar juist op de verjaardagen van een ander
Wanneer het niet lukt om te landen
Op de brood afdeling in de Albert Heijn
Als ik bijna in slaap val op je borst
Als ik na een optreden het podium afloop