P////AKT

Memoir / 19.12.22

verte kenmerkt zich door een hek

Asha Karami

Een reactie op de tentoonstelling Our memories are quite similar but pickled alive in a poison which accompanies objects too as a part of this emptiness van Aslan Goisum in P////AKT, Amsterdam

Foto door Charlott Markus, P////AKT, tentoonstelling van Aslan Goisum



18
ik zie het niet
ik kijk en zie niets
ik kijk en kijk, dan stap ik opzij en zie het door de spijlen, net erachter verstopt
ik open de poort


9
welk incident toen ik niet was?


3
ik voel me te gewelddadig hiervoor

op de donkere vloer een wit omlijnd vierkant


30
iemand vertelt iets, tegelijkertijd een beeld: twee paarden, één binnen
en één buiten het erf, elkaar aanvliegen bij het hek
springen en bijten de reling
en een grote vogel, een gigantische ronde vogel, struisvogelachtig van vorm en kleur, maar dan anders
iets fouts en vols

Foto door Charlott Markus, P////AKT, tentoonstelling van Aslan Goisum



15
jonge vrouw schiet met houten pijl op man
we proberen hem te kalmeren, maar hij wordt steeds bozer
houdt de pijl omhoog en zegt: is dit niet scherp dan?


21
hij gaat betonnen trappen op, binnen is het niet afgebouwd, grote open plekken
er is iemand die uitleg geeft over de constructie aan een paar anderen
hij realiseert zich dat hij in het verkeerde gebouw zit


in het midden van de ruimte hangen zwarte gordijnen van plafond tot vloer, ergens omheen gedrapeerd, vormen een afgesloten vierkant


17
er gebeurt iets vreemds met tijd en dimensie
eerst een paar kleine veranderingen, een digitaal gat in de grond,
ik laat het aan anderen zien maar niemand reageert
uit het gat komt iets slangvormigs met een metaalgeur


10
een hek dat afgedrukt kan worden
de aanloop is kort
mensen lopen snel voorbij of zoiets

Foto door Charlott Markus, P////AKT, tentoonstelling van Aslan Goisum



4
ergens omheining genoeg
maar dan die hekvloer
ik zie het soms halverwege qua hoogte
ramen anders


13
ik nader een veld, het blijkt eerder een natte loop
gewoon proberen en opeens kun jij ook door het hek schijnen
ik zit erin en ik licht op en ik duw het hek en probeer voorzichtig te zijn met de dieren
ik wil beraamd vallen als iemand die dit spel verlaat


20
een ingestort hek
als ik mijn waarneming niet kan vertrouwen…
misschien loop ik niet in een lege meadow maar op een gevaarlijk drukke weg, ik heb geen idee waar ik echt ben en of wat ik zie klopt, ik voel me paniekerig maar probeer te denken: rustig maar, dit is een mooie trip want je ziet mooie dingen


12
kijk, je stuk metaal
zwevend boven de grond
het groeit boven anderen uit
een dier zit naast ons, maar onze handen volgen elkaar
ik moet duister zijn vanuit het oogpunt van het dier

Foto door Charlott Markus, P////AKT, tentoonstelling van Aslan Goisum



16
stel het hek is een hek
ik kan huilen en alles uitzoeken. zijhuis rust.
stel het hek heeft een hek nodig, een uitgeput feesthek, een uitgehold hek
ik draag het hek op mijn rug, bijna klaar met ons grote ding, ik stapel de 64 hekken


14
we kunnen alleen rekken
het woord een valstrik
waarom wijzen op de puntige puntigheid?


7
nieuw soort zeedier, een zeehond maar dan vierkant, gehouden in een vierkante glazen ruimte van dezelfde grootte, nul bewegingsruimte, eens in de zoveel tijd met zeehonden en zeeleeuwen het water in om te zwemmen en te springen in een show


23
als ik terugkom in de kamer is ze leeg
ziet er fout uit binnen te stappen met een kat



Foto door Charlott Markus, P////AKT, tentoonstelling van Aslan Goisum




Asha Karami debuteerde met de dichtbundel Godface (november 2019, De Bezige Bij). Ze schrijft poëzie, proza, toneel en essays, en maakt in samenwerking met Johan van Dijke poëziefilms. Naast het schrijven werkt ze als arts.

Meer van deze auteur