De rug van Arie Boomsma

Uit de Gidsgame (met een vernieuwde homepage, kijk nog even) deze week een uitgeschreven gesprek uit een fictieve aflevering van De Wereld Draait Door. Kamervragen, tattoeages en veel goede doelen, realistischer kan niet.

[uitgeschreven gesprek bij De Wereld Draait Door, 23 mei jl.]

MvN: Arie, waar gaan we het over hebben?

AB: Over de Victory Boogie Woogie. Ik zag eergisteren op het journaal die kamervraag van Mona Keijzer. Geweldig, dat die vrouw zo voor kunst durft op te komen! De kunst is weer helemaal terug, dat merk je aan alles, hè. Kunst mag weer.

MvN: Ineens mag het weer, hè. Laten we even gaan kijken, we hebben hier natuurlijk een filmpje van:

Mona Keijzer: Wat is het standpunt van de minister ten aanzien van de verkoop van de derde Victory Boogie Woogie? Omdat de regering geen actie heeft ondernomen dreigt dit internationale topstuk van een van de belangrijkste Nederlandse schilders van de twintigste eeuw naar het buitenland te verdwijnen. Hoort het niet tot de taak van de regering het nationale erfgoed te beschermen en voor het Nederlandse volk te behouden? Kan de regering, eventueel in samenspraak of zelfs samenwerking met het bedrijfsleven, niet optreden om het verdwijnen van dit werk te voorkomen?

AB: Als ik zoiets hoor dan moet ik dat helemaal uitzoeken, hè. Dus ik ben gaan lezen. En gaan kijken natuurlijk. Die Mondriaan, dat is wel wat hoor! Een rare snuiter. Eigenlijk was het een soort calvinist, maar dan in de schilderkunst. Al die vlakjes en lijnen van hem, ja, ik vind dat schitterend, die vormen een soort spirituele zoektocht, naar de waarheid.

MvN: Een man naar jouw hart, Arie!

AB: Zeker, zeker. Dus ik heb bedacht, hier moet ik iets mee. Dit schilderij, de kenners vinden een van de grootste werken van Mondriaan, wordt nu verkocht naar China. Daar komt het in een bedrijfscollectie te hangen. Alleen managers en hun zakencontacten krijgen het nog te zien! Dan kan het toch veel beter in een Nederlands museum komen?

MvN: En wat ga jij hier aan doen, Arie?

AB: Ik ben een actie begonnen. We moeten het niet aan Mona Keijzer overlaten om de regering terug te fluiten, we moeten het zelf doen. Stuur e-mails, stuur brieven, bel op, laat de regering weten dat dit niet mag gebeuren. En om te laten zien hoe belangrijk ik dit vind, laat ik de Victory Boogie Woogie op mijn rug tatoeëren.

MvN: Je had nog een plekje over, Arie?

AB: Op ware grootte gaat niet lukken, maar het wordt een flinke plaat. Het gaat me hierom: wat hebben we over voor kunst? Zijn we bereid om kunst echt een plaats te geven in onze maatschappij?

MvN: Of in jouw geval, op je lichaam.

AB: Precies! Ik heb al een afspraak met Henk Schiffmacher gemaakt, die wil het gratis doen. Voor de goede zaak!

MvN: Wanneer gaat het gebeuren?

AB: Volgende week.

MvN: En kom je hier het resultaat laten zien?

AB: Natuurlijk. En verslag uitbrengen van het verloop van de actie.

MvN Daar houd ik je aan. Aan tafel!