De toekan als splijtzwam, Wout Waanders maakte een nieuwe bijdrage voor het bestiarium.
op de vrijmibo schoot een collega me aan
en vertelde me met een verse bel wijn in haar hand
dat ze het vermoeden had dat ik een toekan was.
ik liet haar mijn handen en mijn neus zien
niet bepaald toekandingen, zei ik haar,
maar ze haalde haar schouders op.
ik weet het ook niet zeker, zei ze. ze verklapte dat er
op werk een weddenschap was over mij: toekan of mens.
het was een beetje 50/50.
ze zat in het toekankamp,
want de mensen uit het andere kamp hadden te weinig overredingskracht.
ze dronk van haar wijn. ik nipte van mijn bessensap.
