De volgende tekst dient voorgelezen te worden in een sauna, temperatuur 80/90°C. Op drie aangegeven momenten dient het voorlezen onderbroken te worden voor een opgieting door de voorlezer: drapeer een vloeistof naar keuze over de hete stenen. Nadat iedere luisteraar met een handdoek stoom in het gezicht is geblazen kan het verhaal worden vervolgd.
Bij Louis Couperus las ik dat hij of één van zijn protagonisten – dat weet ik niet meer – alleen op vakantie was in Napels. Couperus had als kenner en liefhebber van de klassieken talloze beschrijven gelezen van groepsliefdessessie die zich in Napels afspeelden.
[opgieting I]
Schone jonge mensen uit alle windstreken converseerden, dronken, vreeën en zongen. Het is één ding om er over te lezen. Maar Couperus dacht, misschien dat hij nu dat hij in Napels was daadwerkelijk een klassieke orgie kon meemaken. In de avondschemering, in die mooie maar ook schimmige stad sprak een knappe jongeman hem aan. Ik weet niet meer precies wat die jongen hem zei, maar Couperus werd nieuwsgierig en volgde de jongen te voet door oud Napels, in de nog altijd warme avond, een pand in, de trap af, een kelder in. Beneden werd hem snel duidelijk dat hij zich had laten beetnemen. Hij werd vastgebonden en alleen als zijn vrouw een fiks bedrag op zou laten sturen, zou hij worden vrijgelaten.
Ik moest aan dit verhaal denken toen ik in New York in een marmeren meters breed urinoir stond te plassen. Naast mij kwam Thurman te staan. Spencer Thurman, de man die de benefietavond had georganiseerd. Thurman de man die in geld uitgedrukt waarschijnlijk enige miljoenen malen mij is. Onze urine stroomde gezamenlijk weg.
[opgieting II]
Timothy Leary, schrijver, psychonaut, controversieel visionair werd in de jaren zestig door een schatrijke olie- of staalbaron de beschikking gesteld over het Hitchcock Estate in Millbrook. Hij resideerde er vijf jaar, schreef, expirementeerde met drugs en hield er wilde feesten waar beroemde actrices, vooraanstaande wetenschappers en kunstenaars zich lieten gaan. Aan het einde van Millbrook werd hij door de FBI opgepakt.
How did you like the singer? zei Thurman.
We stonden nog steeds beiden aan het urinoir.
I like the singer very much, zei ik.
Gelukkig is degene die zich haar geliefde mag noemen, zei Thurman en hij staarde recht voor zich uit in het marmer.
That’s me, zei ik.
Hij draaide zijn hoofd opzij. Het gezicht van iemand die de foeilelijke maar oho zo dure in neo-stijl opgetrokken kastelen upstate frequenteert. Iemand die weet hoe je van geld meer geld moet maken. Iemand over wie je over vijftig jaar kunt lezen wat hij allemaal voor goeds met zijn geld heeft gedaan.
_How are you enjoying yourself, _zei Thurman.
Excellent, zei ik. Al voelde ik me op Thurmans benefietavond tussen alleen maar rijke New Yorkers waar ik niemand kende behalve de zangeres, mijn vriendinnetje, eergelijk gezegd overweldigd. En ongemakkelijk.
And uncomfortable, zei ik.
Like the good doctor, zei Thurman.
Excuse me? zei ik.
_Like the good doctor Harford in the movie Eyes Wide Shut, _zei Thurman.
Eyes Wide Shut gaat over het decadente New York van de jaren ’90 en is gebaseerd op de Traumnovelle van Schnitzler over het decadente Wenen van de jaren ’20.
Ik draaide me om en waste mijn handen. Thurman sprak door.
Als de goede dokter, zei hij, die in de orgiescene van de film, het hoogtepunt, voor iedereen opvalt omdat hij als enige als een voyeurist naar vlees staat te kijken, terwijl de rest een heilig ritueel bijwoont. Schnitzler heeft die scene natuurlijk verzonnen. En Stanley Kubrick heeft hem zo overgenomen. Maar: life imitates art. Na de film zijn zulke feesten daadwerkelijk gehouden, inclusief maskers, inclusief geblindeerde pianist. Maar die feesten kopieerden slechts, waren zelf voyeuristisch.
[opgieting III]
Thurman waste zijn handen en keek me aan via de spiegel. Groene ogen. Ik zag een mangafilm waarin een halfgod met groen haar roept: jullie moeten niet denken, jullie zijn onze gereedschappen en moeten ons bevredigen. De halfgod zweeft in de lucht en een baan licht straalt uit haar kruis.
Stel je er niet teveel van voor, zei Thurman, maar zoals je vast hebt gezien, geef ik zelf graag feesten. Jij en je geliefde zullen er niemand kennen, maar dat is niet erg, want alle mensen die komen vormen een groep van mensen die niet graag bij een groep horen. Jullie zullen iets meebrengen dat geen van de andere gasten heeft.
Hij droogde zijn handen en liet mij achter bij de wastafel.
