Nieuw Babylon

/ 18.04.21

Dat ondergrond de basis

Maureen Ghazal

1.
Dat ondergrond de basis
een kluwen zand wortels klei bedrading
waarop adem van een stad rust

Dat ondergrond het fundament
voor afrollen van voeten
een voedingsbodem voor groei
dat er op stoeptegels een mensenleven rust

onder stoeptegels wortels van huizen straten wijken
onder stoeptegels een opeenstapeling van steden
samengedrukt tot aardlagen een bundeling

die kleeft en groeit verschillende talen spreken er
in elkaars stilte verschillende talen leren elkaar
over een stad gebouwd op een verzameling van steden

uit de bundeling rijst een lied op
er klinkt een diepe keelklank een nasale klinker
er klinkt een zangerige letter een ferm zuchten
het ritmisch afrollen van een tong

uit de bundeling rijst een lied op
een samensmelting van stemmen

2.
Iemand trekt de aarde open:

iemand wandelt de stad door
zet met afzetlint plekken af
haalt met handen stoeptegels los
begint met het omwoelen van zand
stuit op leidingen en bedrading
probeert er voorzichtig rond te werken
het metaal koud aan de handen
maakt van de handen een kommetje
een zee die golven binnenhaalt
graaft steeds dieper de ondergrond in
aarde voelt klam en waterig
stuit op verhalen en restanten van vroegere steden
stuit op stemmen die zingen maar onbekend klinken
ziet steeds meer opeengestapelde lagen
haalt de lagen er één voor één uit stoft ze af
bekijkt ze ordent ze tot ze allemaal zijn nagegaan
drukt de lagen wat aan
komt omhoog
kijkt de diepte van de stad in
laat haar kennismaken met haar inwoners

3.
De diepte van de stad trekt honderden mensen
aan met verbazing kijken ze omlaag
naar de fundamenten van hun stad
sommigen gaan op de grond liggen
schijnen met lichten de diepte in schijnen
met lichten langs aardlagen halen ze er voorzichtig uit
lezen ze tonen ze aan degene die naast hen ligt
gaan samen geschiedenis na
vertellen over voorouders
hoe ieder een eigen laag aan de stad

anderen leggen hun oren op de grond
luisteren naar meerstemmig zingen
neuriën zachtjes mee proberen verschillende
klanken uit verschillende talen wisselen
met degene die naast hen ligt van woorden

4.
Aan de dieptes worden nieuwe talen toegevoegd
uit de dieptes worden vergeten talen opgerakeld
rond de dieptes spreidt zich een mengeling van aarde uit
het waait stoeptegels over in de richting van het centrum
zet daarna koers naar omliggende wijken parken buitenwijken
waait door steegjes en over pleinen
de aarde tuimelt als een meerstemmig lied de stad door

Maureen Ghazal (1995) schrijft poëzie en proza en maakt beeldend werk en performances. In 2018 won ze de El Hizjra-literatuurprijs voor haar poëzie. Ze publiceerde onder andere in De Gids, De Revisor en Deux ex Machina. In 2020 nam ze deel aan het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds waar ze onderzoek deed naar haar geboortegrond in de polder en de invloed van taal op landschap.

Meer van deze auteur