de koloniale vraag is altijd geweest: wat te doen met al deze cipressen?
wat ik nog wilde zeggen, beste collega’s, onze universiteit is onverdedigbaar
er staat dat ze van ons houden en er is geen water en geen elektriciteit
fuck hen, FUCK hen, via black studies, het onethisch opleggen van kwalificaties,
empathie voor net-niet-mensen, want erkenning is onderwerping in  deze  orde
beste collega’s, sinds wanneer zijn jullie verworden tot ‘human animals’?
op 6 oktober was de lucht grotendeels blauw in Al Zahra en omstreken
we schrijven een proloog voor het aanhoudende heden van empire dat een
accumulatie is van Europese zelfzorg, safe spaces en de dialoog met elkaar
in beeld: een man die de ledematen van h e t in een plastic tasje met zich meedraagt
tegen de achtergrond van de ruïnes van Imru’ al-Qais uit de zesde eeuw
hoe dan ook, beste collega, ik kom niet meer naar je lezing over dekolonialiteit
er zitten bulldozers in deze wolken, in deze sereniteit, in deze producten
de politiek van de periodisering: wat neem je als beginpunt van deze
toeristische excursie in Jaffa met tien hoogtepunten en een bezielde gids?
je bent zo stil en medeplichtig dat je vast denkt dat dit gedicht over jou gaat