Blauw is blau is blue is bleu is biru. Haar naam is Bughaw. Bughaw by any other name – asul mag ook, prima natuurlijk, het vergroot of verkleint de kans niet dat Bughaw gepast zal reageren op onze verlangens.

Namen zijn van ons. Namen bieden ons voordelen. Namen getuigen van onze vooroordelen. En soms, echter, raakt een conventie uit de gratie.

We kunnen Bughaw ook Myriam noemen of tandeloze roos of über rood. Maar wellicht blöd om als enige Mensch zwaluw te gebruiken waar anderen Bughaw met en zonder smetten verkiezen en liefkozen.

We schrijven allerlei attributen toe aan een naam, aan dingen met die naam. Dan is de overeenstemming al een stuk wankeler - rood schijnt geil en gevaarlijk te zijn - en is er ruimte voor persoonlijke eigenaardigheden.

Bughaw is die azzurro-blauwe hemel op die ene smogloze dag per jaar. Het verkeer is tot stilstand gekomen in de City of Bawal, het is opeens stil, doodstil, en de schone hemel omarmt de stad, de smerige stad.

Bughaw is die baai waar ooit de conquistadores arriveerden en die er doorgaans chill bijligt maar verandert in een boze phoenix bij een orkaan van de vierde categorie met een windsnelheid van 219 km/uur.

Bughaw contains multitudes. Stil en luid, intiem en kil, fragiel en krachtig, zowel vredig dobberend op het kalme water als verzuipend in het onstuimig diep, met en zonder horizon.

Bughaw is meerstemmig, spreekt in stotterende tongen.

Bughaw is afwezige aanwezigheid meanderend tussen asfalt en beton.

Bughaw is zwijgend roepen naar eigenzinnige vogels en vissen.

Bughaw, met elke permutatie, muteert richting het unheimliche.

Beeld en tekst: Roy Voragen

Biru is Indonesisch, asul is Filipijns (verwant aan het Spaanse azul), bughaw is pre-koloniaal Tagalog.

City of Bawal verwijst naar een gedicht (waarvoor Roy 7,5 uur door Manila heeft gelopen), een tentoonstelling (in de gallerie 1335MABINI), en een essay (gepubliceerd door Ctrl+P); bawal is Filipijns voor ‘verboden’.