Sunweb-paradijs

het aquapark glinstert
de wereld wacht de wereld heeft tijd
ik lispel wat ik volgens jou zou moeten schreeuwen
bedenk wat ons zou kunnen redden

onder een Oostenrijker met gespreksnarcisme kraakt
een ligbed en ik stel me voor dat het hoop is
die in je ogen keert, maar je lacht gewoon
ik stel me voor dat we vooral
niet breken nu
vochtig verder leven in de zwarte aarde, de eilandwind
sporadisch overstemd door tijgermoeders met tophypotheken
ik bedenk wat ons zou kunnen redden:
kumquat en aalbessen
meer anijsachtige, nationale drank
dat ik de waarheid niet enkel
in draaifauteuils deel
een sieraad om je vetzuchtige vinger
een huisdier dat niet verhaart

je spuit Capri Sonne door het rietje over terracottategels
verdrinkt een Macedonische mier in kersensapconcentraat en citroenzuur
en ik, ik bedenk wat ons zou kunnen redden

niemand gelooft nog dat we ooit
zittend op de rand van ons ligbad
uren naar de wasmachine staarden
tijdens het afpompen elkaar kamden
met bosjes varkenshaar
alles wat die dag tussen ons fout was gegaan, in ons hoofd opnieuw oefenden
de tandenstokers in het doosje telden
om zo de dagen met een smetteloos gebit te zien verstrijken

aan de overkant van het aquapark holt staff richting haperende fontein
ik duw mijn Pods dieper in mijn oren
negeer het soppende geluid van oorsmeer
bedenk wat ons zou kunnen redden

you need to feel your feelings
you need to amplify your feelings until they quote unquote leave your body
our first sponsor is Eight Sleep
Eight Sleep makes smart mattress covers with cooling, heating and sleep tracking capacity 

ik vraag of je een slimme matrashoes wil en in de eetzaal waar de aalbessen zijn
met een dienblad vol macronutriënten drentel ik door het Sunweb-paradijs,
bedenk wat ons zou kunnen redden
de Oostenrijker zegt: das Leben ist kein Ponyhof
ik tril en probeer te voelen
zie zeepsop achter het ruitje van onze Miele met praktische bijvulfunctie
iemand zet de mier in de zon en neuriet de Radetzky Mars
iemand scheurt de roze lucht open
iemand laat de fontein op zijn stramme schouders klateren
iemand legt de wind voor eeuwig neer

[INSERT_NAME]

ik zie je in de ogen van de kraanmachinist die de koptische kerk verlaat
we knikken naar elkaar
ik bedek mijn seculiere button door te doen
alsof ik mijn hand op mijn hart leg
scan met een AI-app zijn machinistensilhouet en
geef hem jouw vlees, jouw bandenspanning

ik zie je in de openstaande deuren van alle keukenkastjes
hoor je zeggen hoe je telkens uit je vel valt
je laklaag als fineer van je eigen plaatmateriaal schraapt
je wangen nat van woede, ik kus ze zoals ik kastanjes kus
ik zie je in de regels van Lorde en huil niet
in de zwarte snor van een loslopende foxterriër op het achterdek van veer F
in het drijvende Cantonese zeepaleis
hou mijn duim op de knop voor een deeplike
open in plaats daarvan mijn mapje Liomooi
daar sta je in ons bos
tussen twee reeën die trillen in de sluitertijd
in het hoge gras dat ons graaien beschimpt
in de middag die langzaam oplost