Bedankt en tot ziens!

TRAUMA & BIOHAZARD REINIGING staat er op de bus, waar ik in zit.
Vakkundige reiniging en desinfectie van ruimten bevuild door bloed, speeksel, urine, sperma, ontlasting of andere vloeistoffen.
Alsof er niets is gebeurd! is onze slogan.

Ik rijd naar een huis waar een “onopgemerkt overlijden” heeft plaatsgevonden. De politie heeft het lichaam voor een deel al weggehaald. Maar alles weghalen is moeilijk, twee maanden na je dood.
Daarom ruim ik de rest op.
Lijkscheppen, noemt de baas het.

In mijn blauwe plastic schoenhoezen stap ik uit de auto, loop ik naar de voordeur.

Tessa (haar naam staat bij haar deurbel) at kant en klare nasi (bevat 578 kcal) voor ze doodging.
Ze kocht die dag ook drie halve liters Schultenbräu en Vifit Goedemorgen!
Dat lees ik op haar bonnetje van de Dekamarkt, dat naast haar op tafel ligt.
Geholpen aan kassa 30. Ze kreeg 1 zegel.
Bedankt en tot ziens!

Als ik vandaag dood zou gaan, zou ik kwarktaart van Dr. Oetker eten.

Met 0,6% aardbeienpoeder.

‘Hoe kan iemand vijf maanden onopgemerkt dood in haar woning liggen zonder dat iemand erom geeft?’ vraagt de baas.

Ik knik –

‘Dan merk je echt dat Nederland een van de meest individualistische landen ter wereld is.’

– en schep de resten van Tessa in een vuilniszak.

Bij de vijfde schep zit een brief waarop staat: Wij nodigen u uit bij het buurtfeest volgende week.

Tijdens het buurtfeest lag Tessa dood in haar appartement.

Maar dat geeft niet, want ze wilde toch niet gaan.

Dat zie ik aan hoe ze haar ramen heeft dichtgeplakt met vuilniszakken.

Mensen die ramen dichtplakken met vuilniszakken gaan niet naar buurtfeesten.

***

***stemmingsstoornissen***

Bijlmerboy020 (ik ken je van Instagram en ga met je naar bed): ‘Ga je nou alweer resten van lichamen opruimen?’
Je stuurt me een selfie zonder gezichtsuitdrukking. Je hebt je vuilnismantenue aan, omdat je vuilnisman bent en zo meteen naar je werk gaat.

Ik zeg: ‘Dan maken we allebei schoon.’ En: ‘Na vandaag zoek ik ander werk.’

Bijlmerboy020 copy-paste: Volgens Jan Derksen, professor klinische psychologie en psychotherapie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, heeft schoonmaken een positief effect op mensen.
Dat vind ik grappig. Omdat ik een TRAUMA & BIOHAZARD-reiniger ben.
Ik reinig vakkundig ruimtes bevuild door “onopgemerkte overledenen” en de daarbij horende vloeistoffen.

Onderweg naar jou staat de radio aan.
Aye, she let me, let me fuck in the shower, zingt Kevin Abstract.
Gaat alles dan echt over dood en seks? denk ik.
Dood en seks. Dood en seks. Dood en seks. Dood en seks.

Mijn blauwe schoenhoezen lopen je huis binnen.

Paul heette je. Ik lees het op je rijbewijs. Dat op tafel ligt.
Geboren: 07.08.1959.

Op tafel ligt een doos pillen.
Olanzapine staat erop.
1 keer per dag 1 tablet.
Kan het reactievermogen beïnvloeden.
***stemmingsstoornissen***

In mijn rugtas zit ook zo’n kartonnen doosje.
Ook: 1 keer per dag 1 tablet. En: Kan het reactievermogen beïnvloeden.

‘1 keer per dag 1 tablet. En je zal zien dat je je beter gaat voelen,’ zei mijn huisarts tegen me.

Maar 1 keer per dag 1 tablet en Paul poepte in zijn broek toen hij zichzelf ophing. Zijn ontlasting ruim ik op.

07.08.1959
Het is augustus 2019.
Je bent net jarig geweest.
Ik ben ook net jarig geweest.

Ik heb kwarktaart van Dr. Oetker gegeten.

***

Elegance Residence, Luxury Lifestyle.

Er zit een glas-in-lood-deur voor je slaapkamer.
Voor je doodkamer.
Achter de deur zie ik je bed.
“Elegance Residence” staat er op je dekbedhoes.
“Luxury Lifestyle”.

Mijn blauwe schoenhoezen lopen naar binnen.
Mijn werkkleding trek ik aan.
TRAUMA & BIOHAZARD REINIGING staat er op.
*Alsof er niets is gebeurd! *

Ik vouw je dekbed op. Zet de ramen open. Veeg hoopjes dode vliegen bij elkaar.
Aan de overkant van de straat laat een vrouw haar hond uit.
Met een hogedrukspuit spuit ik maden van het behang.

Je valt onder een “onopgemerkt overlijden”.

‘Dan heb je zoveel geld, maar niemand merkt het als je sterft,’ zegt mijn collega.
En: ‘We hebben hier in Nederland geen sociaal besef.’

Je lichaam is aan weerszijden van je bed naar beneden gedruppeld,
en in de vloer verdwenen.
Er ligt alleen nog een Cougar-golfpet.

Met chemicaliën borrel ik je lichaam uit het beton.
Dat lukt niet helemaal, deze klus valt in de zwaarste categorie.
Daarom dicht ik de vloer af. Met een speciale coating.

Nu is de woning weer klaar voor verhuur.
De volgende bewoners zullen niet weten dat jij daar nog ergens zit.
In de vloer.

***

Life Is Better at the Beach

Ik rijd naar een huis waar een “onopgemerkt overlijden” heeft plaatsgevonden.
In mijn blauwe schoenhoezen stap ik uit de auto, loop ik naar de voordeur, lig je onderaan de trap.
Je nichtje – dat me binnenlaat – zegt dat je daar ligt omdat je van de trap viel.
En dat je daar nog twee dagen hebt gelegen voordat je doodging.

Ik mag geen foto van je maken.
‘Het is al erg genoeg.’

De blikken extra fijne doperwten met worteltjes in je keuken, stapel ik op elkaar.
De vloer dweil ik droog met een handdoek van Nivea.
“Life Is Better at the Beach” staat erop.

‘Hoe kwam je erachter?’ vraag ik.
‘Mijn tante had een hondje. Dat zat al een maand in de tuin. Na een maand dachten de buren: Waarom zit dat hondje al een maand in die tuin?’
Het hondje had een maand geleefd op regenwater en was ook bijna dood.
‘Extreem vermagerd,’ zegt je nichtje.
Ik knik.

Naast je ligt een boek.
De leukste spelletjes met uw hond.
Daar heb je in gekeken.
Je had toch niks te doen.